Bu yaz, kısa ama yoğun bir tatil yaşadım. Denize doydum diyebilirim. Akdeniz' in daha önce hiç gitmediğim koylarında yüzdüm. Mağara içinde yüzdüm. Tek başıma alıp çantamı plaja gittim yüzdüm. Maldivleri kıskandıracak mavilikleri olan sularda yüzdüm. İyi geldi... çok iyi geldi. Hem yaşlanmakta olan vücuduma, hem de yıpranmakta olan ruhuma. Güzelim ülkemde hakkıyla yaşamadığımızı fark ettim. Hem ülkemizi ne kadar az tanıdığımızı bir kere daha anladım hem de hayatta ulaşılabilecek en yüksek noktanın istediğin küçük hayata ulaşmak olduğunu anladım. Dedim ki kendime, "Her şey geçici, anlara tutunmak gerek. O anların geçip gittiği ana kadar...". Sonra karşıma tam da hislerimi anlatan bir Bülent Ortaçgil şarkısı çıktı... Çözdüm her şey çok basit
Denize doğru üç beş dakika yeter
Derdimi anlatmaya
Zaten çoğu şeyi değmez çok konuşmaya
Denize doğru, denize doğru...
Düşlerimde bile kaçtım denize doğru
Aslında kaçmak değil sevgiye koşmak
Sessizdiler ama çoktular
Biraz deli biraz çocuktular
Denize doğru, denize doğru...
Kolunu kaptıranlara çare bulunmaz
Yaşam bizden hızlı beklesen olmaz
Kararımı çoktan verdim
Denize doğru, denize doğru...
Yorumlar
Yorum Gönder