Nazan'ımın bir önceki albümü. Açıkça itiraf etmeliyim ki, önceki iki albümünü çok fazla dinlemedim bile çünkü bana eski Nazan Öncel albümlerinin tatlarını vermiyordu. Daha popüler ve güzel çalışmalardı ama bir "sokak kızı" olamamıştı hiçbir şarkısı...Albümün çıktığını bile arkadaşımdan öğrenmiştim. Takip etmeyi bırakmıştım yani. Ama bu albüm beni tekrar O'na yöneltti. O ki, şarkılarında hep farklı ritimler yakalayarak bizi coşturdu,O ki kimsenin kullanmayı akıl edemediği kelimelerle hislerimizi ifade etti,O ki "bu şarkıda da mı Nazan imzası varmış?" dedirtecek kadar çeşitlilik sahibi insan.
Benim için bu albümle geri geldi. Bende bu güzel albüm hatırına yazdım.İlk şarkı yani "Öp barışalım" başlar başlamaz anlamıştım bu albümün güzel olduğunu, sonra son şarkıya nasıl geldiğini anlamadım. Çok uzun zamandır bir albümü bu kadar sık tekrar tekrar dinlememiştim. Her şarkıda kendinize ait birşeyler bulabilirsiniz, " Seni bugün görmem lazım ", "Canım Benim Nasılsın", veee tabiki "Hatırına Sustum". İlk dört şarkı vurmuştu bile, devamının bende bırakacağı etkiden korkmaya başlamıştım ama vurgun devam etti ve bende katlandım. "Nereye Gitti Bu Adam", "Ankaralı Sevgilim", "Bu da Hayat Mı" ......... böyle gitti albüm. Sonra tekrar ilk şarkı başladığında yorulmuştum. Bu kadar kaliteyi kaldırmadı kulaklarım :)
"Canım Benim Nasılsın" isimli şarkıyı Orhan Pamuk'un Masumiyet Müzesi isimli kitabından esinlenerek yazmış. Ben de o nesneler ne diyordum..."Çiçekçi Geldi" nin finali ise tek kelime ile mükemmel.Sözler güzel, müzik güzel, ses var, duygu var, bunlar belki birçok albümde yanyana gelir ama Nazan Öncel farkıyla....zor gelir. Çok sevdim bu albümü çok. Dinledikçe sevdim, sevdikçe dinledim
Yorumlar
Yorum Gönder