Etaminin gözünü seveyim ya, bu kanaviçe zor iş....
Annemin gençliğinde başladığı ama çoluk çocuk derken yarım bırakıp sandığın derinlerine kaldırdığı kanaviçeyi gün yüzüne çıkardım. Neydi bu yıla başlarken amacım, yarım kalan işleri bir bir temizlemek. Benim ya da annemin farketmez, o iş bitecek...çok fena gaza gelmiş durumdayım. Etamin ve diğer işlere devam ediyorum ama kanaviçeyi de aldım elimin altına arada bir de onu yapıyorum artık. O zaten uzun süreli bir iş öyle ha deyince bitecek cinsten değil. Orjinal kanaviçe olması da işi zorlaştırıyor tabii ki. Ama üşenmek yok bitecek o işte. Annem onu neye niyetledi bilmiyorum ama bitince günümüzün modasına uygun değerlendirmeyi düşünüyorum artık öyle yatak kenarı, yastık başı mı kaldı :)
Yorumlar
Yorum Gönder