Ankara' da Bir Cumartesi...

Dün, tüm gün dışarıdaydım desem yeridir. AKM' de bir kitap fuarının olduğunu duyunca arkadaşımla gidelim dedik. Ama söz konusu Kızılay ve Cumartesi olunca asla bir planla kalmıyorsunuz :)

Öncelikle benim dağ başında yaşayıp, dağ başında çalışmamdan mütevellit Kızılay görünce yapmam gerekenler listesi vardı. Doğalgaz almak, ATM işlemleri vs. Bunları halledip arkadaşım gelene kadar kalabalığa karıştım. Günün müzik dolu geçeceği başından belliymiş. Çünkü  ilk durağım sokak çalgıcıları oldu.

Yaptıkları müzikte en ilgi çeken şey ortadaki enstrümanın tınısı idi. Kanuna benzeyen ve küçük sopalarla çalınan bu enstrümanın adı Santur. İran, Irak ve Hindistan kökenli bir enstrümanmış. Benim bu tarz müziklere ilgim olduğundan bir müddet onları dinledim, oradan ayrılırken CD lerini de aldım. Bu sabah evimin içinde Santur tınıları dolaşıyordu :)

Neyse oradan ayrılıp da oyalanmak için filmlere bakmaya karar verdiğim anda arkadaşım geldi. Onun da bir iki işini hallettikten sonra AKM' ye, kitap fuarına gitmek üzere yola koyulduk. 

Öncelikle AKM' nin o bakımsız hali gerçekten beni hayal kırıklığına uğrattı. Bir "Kültür Merkezi"' nin bu kadar bakımsız olmaması gerekir. Ankara 6. Kitap Fuarı da beklentimin altında çıktı. Tabi, bilinçli takipçiler eminim ki bir şeyler alacaktır bu fuardan. Ama program hem zayıf hem de söyleşilerin hafta içi mesai saatleri içinde olması dezavantaj. Yine stand alanlarındaki geçiş kısmlarının dar olması, kalabalığın rahat incelemesi olanağına izin vermiyor. Kalkıp bunun gibi daha düşük seviyedeki fuarları Tüyap ile kıyaslayamayız ama daha da iyi olabilirdi. Yine de beklediğimden daha fazla bir kalabalık vardı. Bu güzel bir şey.  

Biz de fuardan elimiz boş dönmedik. Ne zamandır merak ettiğim Dante' nin "İlahi Komedya" ' sını 10 TL' ye bulunca hemen atladım üzerine :)

Kısa fuar gezimizden sonra meskenimiz yine Kızılay oldu. Aslında birer çay içip evlerimize ayrılmayı planlıyorduk (planlıyordum..). Ama aç olduğumuzu farkedince bir şeyler yiyelim dedik ve kendimizi Kızılay kalabalığına bıraktık. Ankara' da olanlar bilir, Cumartesi Kızılay' da, hele hele dışarıda boş bir masa bulmak fazla "Polyannacılık" oluyor ama biz şanslıydık. Kahveci' de bi masa bulduk.

Kahveci, Kızılay' ın iyi mekanlarından biriymiş. Daha önce gitmemiştim. Buradaki çay ve pizza molamıza düşük çenemiz de eşlik edince zamanın nasıl geçtiğini bilemedik. Hava iyice karardı, karnımız doymuş, anlatacaklarımız bitmişken arkadaşım bana bir şarkıdan bahsetti. Cem Adrian' ın "Nereye Gidiyorsun" şarkısından. Eskiden bu tarz şarkıları kaçırmazdım, ama artık ya biz yaşlandık, ya piyasa o kadar kalabalık olmaya başladık ki, gözümüzden kaçıyor bilemiyorum ama bu şarkıyı nasıl olmuş da daha önce dinlememişim şaşırdım.  Nefis bir şarkıymış.

Ben bu şarkıyı dinleyip de hadi kalkalım dediğim an arkadaşım "Nefes' te bugün 45' likler günüymüş, bakalım bi neler çalıyorlar " demez mi. Zaten "Nereye Gidiyorsun" ile müzik algım da tamamen açılmışken hayır denir mi, denmez. Daha önce gitmediğim mekanlardan birinin daha yanına "Check" koyarak Nefes'e doğru yola çıktık. Mithatpaşa Köprüsü' nün eteğindeki bu mekanı daha önce neden bilmediğimi anladım. Bir kaç metre yaklaşana kadar orada öyle bir mekan olabileceği aklınıza gelmiyor.

Nefes' e girdiğimizde, değil oturmak, geçecek yer bile yoktu dışarıda. En arkalarda, resmen fizik kurallarına aykırı bir şekilde yerleştirilmiş bir masa ve iki sandalyenin boş olduğunu görünce önce oraya gittik ama yok yani orada öyle kalamazdık, kalkalım bari başka bir mekan buluruz diye tam bardan çıkıyorduk ki, içeriye baktık. Bom boş :) üstelik 45' likler içerde çalınacaktı :) Biz doludur diye tenezzül etmemiştik ama sanırım insanlar müzik başlayana kadar bu güzel havada dışarıda oturmayı tercih etmişti. Biz de içeride en iyi yerlerden birini almayı başardık böylece.

Hoş, yer alacaksın da ne olacak, sonuçta canlı performans değil, DJ abimiz Murat Meriç bu resmini gördüğünüz standın arkasından çalacak şarkılarını. Zaten bu tip mekanlarda bir saatten sonra masalar arasındaki sınırlar tamamen kaybolur.

Neyse sadece 10 dakika içinde içerisi, dışarıdan gelenlerle doldu, DJ' imiz geldi ve müzik başladı. İlk şarkımız Barış Manço' dan "Yine Yol Göründü Gurbete" oldu ve biz, dakika bir gol bir şeklinde mest olduk. Bu şarkıyı yıllardır dinlemiyordum. Eski 45' likler bir saat kadar devam etti. "Ah Nerede Vah Nerede", "Neler Oluyor Hayatta", "Delisin" ve akınıza gelebilecek o dönemllerin eğlenceli şarkıları ile kulaklarımız müziğe doydu. Bir saatten sonra da yavaş yavaş günümüze doğru şarkılar çalmaya başlandı. Çelik' in "Ateşteyim" şarkısına tempo tutarken içimden, "İlahi Çelik, giymişsin halı gibi kazağı, yanacaksın elbet" espirisini yaparak yakın geçmişi yad ettim. İnsanlardaki, müziğin neden olduğu  değişimi görmeliydiniz. Biz de dahil sadece ellerimizle tutmaya başladığımız tempo, önce kafa, sonra omuz derken tüm bedenimizi dağıldı. Bu arada müzikler de geçmişten günümüze doğru ilerliyordu. Bir müddet sonra kendimi "Macarena" yaparken buldum. Dansını hatırlamak için baya uğraştık. 10 yıl mı olmuştu, 15 yıl mı.... :)

Saat 24.00  gibi resmen müzik sarhoşu olarak çıktık mekandan. Gerçekten çok eğlendim. Artık nispeten boş olan sokaklarda dolmuşlara doğru yürürken arkadaşım ve benim coşkumuz görülmeye değerdi ...