Özzel Efekt...

Ben bu kadar şaşkın bir mayıs hatırlamıyorum. Depresyonda mıdır nedir bilemedim? Kendini yılın hangi ayı sanıyor bilmiyorum ama bu bahar ya da yaz aylarından biri değil eminim. Kıştan hallice günler geçirtiyor bize. Sabah veriyor gazı mavi mavi, öğlene doğru bulutları topluyor, akşam illa ki yağıyor. Hep havadan sudan konuşuyor gibi oluyoruz ama konuşulmayacak gibi değil ki (içimden çıkmaya çalışan "havalar nasıl olursa olsun, sizin havanız güzel olsun" esprisini durdurmaya çalışıyorum. Ne kadar başarılı olurum bilmiyorum derken...upss). Bakın mesela; Koşullanmış bulutları ile fırtına savaşa başladı... Güneş en son, kanatlarını takmış, kaçarken görüldü...   Mavilik savaşı kaybetmek üzere... Veee tipik sonuç, :/

Hepimiz lisedeyken derslerden kaçmışızdır. İstisna yoktur sanırım. Bizim zamanımızda şimdiki gibi sokak başı internet kafeler yoktu. Genelde okul yakını izbe kafelere gidilir, ya da yakalanma korkusunun verdiği tatlı gerginlikle kantinde oturulurdu. Ama biz biraz farklı mıydık ne?  Liseden kaçıp kütüphaneye giden kim vardı acaba bizden başka ? :) Ben ve biricik kankam, başta tarih dersi olmak üzere edebiyat ve coğrafya gibi derslerden kaçıp kütüphaneye giderdik. Edebiyat dersinden, kitap okumak için kaçmak da derin bir ironi sanırım :) Ama bakın o zamandan çözmüşüz biz olayı. Hayat sokaklarda, derslerde değil. Edebiyatını mı geliştirmek istiyorsun, bırak dersi, " failatün failün" leri de kitap oku (Yazar burada vicdanı ile hesaplaşmaktadır). Dersten kaçıp da kütüphaneye gidiyoruz diye inek tipler de belirmesin gözünüzde. Öyle uslu tipler değildik aslında. Dersten atılmışlığımız da vardı, sağdan soldan, acil ihtiyacımız var d...

Çok eğlenceli :)

Jale' nin bir şarkısı vardı;  "haydi gel kolay kolay, haydi sev kolay kolay, her şey laylolay kolay, aslında herkes bir olay" Şimdi buralara nasıl geldik? Sevgili Zeynep , bana fotoğraf editleme programlarında bulunan kolajlama uygulamasını gösterdi bugün. Aslında biliyordum ama ne bileyim birisi böyle gaza falan getirince, başladım kolaj yapmaya. Tüm zamanımı bununla geçirebilirim gibi hissediyorum şu an. Ama tenis maçına dönmeliyim. Bu arada bir kaç kolaj örneğini vermeden kaçmak olmaz. Fonda Jale, Haydi yap kolaj kolaj... :)  

Dün işe gelmediğim için midir bilmiyorum ama bugünü Pazartesi sanıyorum. Dolayısı ile bir adet sendromumuz mevcut. Şimdi bir kaç şarkı ile bu sendromu atmak gerek. Müzik ruhun gıdası, haydi kahvaltı yapalım (Evet bu espriyi ben yaptım, evet iğrenç farkındayım :) ) Önce cep telefonumun melodisi ile başlayalım. Ne zaman duysam bu şarkıyı mutlu oluyorum. Sonra yine bende benzer etkiyi bırakan bir şarkı. "No matter". Hani duygusal gibi ama sonlara doğru "Haydi zıpla" modundaki tekno ritimleri de seviyorum.   Şimdi tempoyu arttırıyoruz. İtiraf ediyorum bu şarkıya klibi nedeniyle ilgi duymaya başladım. Sonra farkettim ki ritimleri de bağımlılık yapıyor. Bir "1990 sonları ve 2000 ' lerden seçmeler" programının daha sonuna geldik (programın adına bak sen!!). Siz dua edin, bu postu "Almanya'daki dayım" esprisini yapmadan tamamladım (upsss).

Bazen düşünüyorum da, hazır bu kadar doğa ile iç içe bir yerde çalışıyoruz, genetiği menetiği bırakıp belgesel mi çeksek? Doğanın değişimlerini bire bir gözlemleyebileceğimiz bir alan var ayağımızın altında. Camın önüne uzun süre kayıt yapabilen bir kamera koyup bir kaç hafta çekim yapsak, sonra onu hızlandırıp size servis etsek, bayılırsınız valla. Kışın yok olan bitki örtüsünün, baharın gelmesi ile tekrar belirmesini yavaş da olsa gözlemliyoruz ve  insanı mutlu ediyor bu değişim  (Bir müddet sonra o alanın karla kaplı halini özleyeceğiz. Nankör insanoğlu işte...!!!). Tabi doğa ile iç içe olunca börtü böcek de oluyor haliyle. Bir kaç gün önceye kadar favorimiz salyangozlardı. Şimdilerde hafif hafif kelebekler çıkmaya başladı. Ama bir davetsiz misafir vardı ki bugün, elimin dibine kadar geldi. Adeta "Abla beni de çek, abla" der gibiydi. Dayanamadım çektim ben de. Bir de poz veriyor ki görmelisiniz :)   Bu fotoğrafta, sırt çizgilerini gösterecek diy...

Redd güzel işler yapıyor. Çok güzel işler yapıyor. Ama böyle güzel kliplerle taçlandırınca daha da bir güzel oluyor (bir satıra kaç kere güzel yazabilirsiniz?). Son albümleri "Hayat Kaçık Bir Uykudur" ' un ilk klip çalışması "Yavaş Yavaş Yavaş" olmuş.  Klibin yönetmenliğini Ömer Faruk Sorak üstlenmiş. Çok güzel görüntüler yakalamış ama onları bizim gözümüze gözümüze sokmaktansa, kısacık göstermiş. Merak ve doyumsuzlukla defalarca izleyelim diye. Her zamanki gibi diyoruz ki, söyleyenin de, çekenin de emeğine sağlık. Bu albümü baştan sonra defalarca dinlemek de farz oldu artık. yavaş yavaş yavaş redd | izlesene.com

Ankara' da yaşayanlar bilir, sıcağı, güneşin bulut arkasına geçişi ile ters orantılıdır. Mevsim ne olursa olsun havada bulut varsa hazır olun, bir ara üşüyeceksiniz. Sonra bu üşüme hissi hafif çapta soğuk algınlığına neden olabiliyor. Özledik zaten açık ayakkabı ve ince şeyler giymeyi. Sabırsızlanıyoruz havalar birazcık daha ısınsın diye ama hiç oralı olmuyor hava. Demem o ki mevsim geçişleri fena etkiliyor beni. "Mayıs bitiyor, mevsim geçişi mi kaldı ?" diyenler için "küresel ısınma" diyor, daha dün gece 7 derece olduğunu hatırlatıyorum. Kış bitmek bilmedi, adam akıllı sıcaklar da gelmek bilmiyor. Tamam çok sıcak olmasa da olur ama biraz daha ısınsa ya havalar. Yağmura da razıyım. Hatta bayılırım sıcak havada yağan yağmura. Ama soğuk ve yağmur...olmuyor yılın bu vakti. Gerçi bunları yazarken dışarıdaki havanın nefis olduğunu söylemem gerek. Ama pek güven olmaz hani (bana da yaranılmıyor) . Bir de tecrübeyle sabit ki bu zamanlarda gelen bir "bah...

Evhamlı bir yapım var (dı) aslında. Düşün, düşün, düşün, düşünmediğin zamanlarda biraz daha düşün. İç sesim "Nereye kadar?" bile demezdi. Yani bir dış sese ihtiyacım olurdu her zaman. Bir de tabi ki o dış sesi dinleyecek algıya. Ama insan değişebiliyor. İsterse oluyor. Şimdilerde kendi adıma yaptığım en faydalı şey bu. Her şeyi oluruna bıraktım. Bırakmaya çalışıyorum. Bırakacağım. Geldik şu yaşa, hayat hala bize "olacaksa olacak" kavramını öğretememişse atalım kendimizi en yakın köprüden (İç kesimlerde yaşayanlar binaları kullanabilir). İnan ya da inanma, olacaksa oluyor . "Olsun, olsun" demek nafile, "olmayacak" demek nafile, "keşke olsa" demek nafile. O şey her ne ise, olacaksa oluyor. Bu demek değil tabi ki, çayırlara salalım kendimizi. Bir şeyleri yapmak, elimizden geleni yapmak, en önemlisi de umudumuzu ve pozitif bakış açımızı taze tutmak gerekiyor (evet bunları ben diyorum) . Ama sanırım takıntı haline getirme...

Aslında kapalı havaları seviyorum. Karışık yoğun bulutları. O halde daha yeşil görünen ağaçları, yaprakları. Kimi zaman gök gürültüsünü bile. Ve yaprak üzerindeki su damlalarını. Olur da bulutlar aralanır da hafif güneş vurursa o damlalara, etrafa kristal tozları atılmış gibi oluşan minik renkleri. Günlük güneşlik havalar değil, bence böyle havalar doğanın güzelliğini önümüze seriyor. Ve bir şeyi güzel kılan, onsuzluğun nasıl olduğunu bilmekten geçiyor....

Eğer doğa ile içiçe olan bir yerde çalışıyorsanız, bir saatten sonra (ki o saatler genelde öğleden sonralarına tekabül ediyor), işi gücü bırakıp dışarı çıkıyorsunuz. Hava güzel zaten, bir iki de güzel kare yakalamışsanız daha da güzel. Gökyüzü mavi, etraf yeşil ve çiçekler...   Doğanın dengesine en etkili bitki bence bu, ne zaman görsem bir yerlere sporlarını bırakıyor, işi gücü yok bu güzel havalarda... :)   Örümcek ağları sarmış dört bir yanımı.... :) Çiçeği ellerimle çizmişim gibi değil mi... birileri çizmiş orası kesin ve sen ne güzel bir mavisin...

Böyle klipler izlemek istiyorum işte. Böylesi güzel şarkıları, böylesi güzel sözleri insana hissettirecek görüntüleri olan klipler. Söyleyenin de (Redd), çekenin de (Emir Khalilzadeh) emeğine sağlık.

Arkadaşımın algımı açması ile yakaladım bu güzel kareyi. Kaldırımda, betona inat çıkmaya çalışan azimli bir çiçek. Hani bir şeyin karşıtı (zıttı, kötüsü, negatifi, ne derseniz artık) olmadan kıymetini bilmiyor, ne kadar iyi olduğunu anlamıyoruz ya. İşte örnek bir resim. Bu çiçek herhangi bir toprak alanda ilgimi çekmezdi belki de. Ama bu karede, can düşmanı ile yanyana görünce, herşey çok daha farklı görünüyor.

Geçen yıl Beypazarı' nı gezmeye gittiğimde ebru yapma fırsatım olmuştu. Komik bir anıdır benim için çünkü ebru yaparken yaklaşık 2 metre uzaktan beni izleyen arkadaşlarımın üstlerini başlarını boya yaptım :) Özellikle Nilay' ın (üç günlük gezimiz boyunca kıza Nihal diye seslenip durdum...) güzelim beyaz çantasını boya lekeleri ile doldurdum. Ama valla suç bende değil. Bana bu işi gösterecek kız elime fırçayı tutturup "suya sıçrat" dedi. Ama bu "sıçratma" eyleminin, hızı, şiddeti, vs. hakkında bilgiler vermedi. Ben de tam anlamı ile sıçratmışım işte :) Ama çok eğlenceli bir işmiş. Hatta neden tasavvuf ile bağdaştırıldığını da anladım. İnanılmaz bir huzur veriyor insana. Ben bunu tecrübe edemedim o kısacık sürede ama nasıl yapıldığını öğrenince bunu farketmemek mümkün değil. Yani bir kere sizin karar veremediğiniz bir şey bu ebru. Siz ne yapacağınızı az buçuk tahmin ediyorsunuz ama damlalar ve su o kadar değişken ki, sonucun nasıl olacağını yap...

Annemin teee Antalya' lardan getirdiği kaktüsleri tek tek minik saksılarına ektik (Evet biliyorum Ankara'da da kaktüs var...) . Görsel olarak çok sevimli bulmayanlar var ama ben hoş göründüğünü düşünüyorum kaktüslerin. Ama sevmemin en önemli nedeni sanırım bir nevi sadık çiçek olmaları. Biliyorum çiçek yetiştirmek ilgi ister ama ben çok nazlı çiçekleri sevmiyorum. Yetiştirmeyi beceremez de, solmalarına neden olursam moralim bozuluyor. Ama kaktüs öyle mi? Az su, az alan, az naz. Gerçi kaktüs bana biraz yabani hayvanları hatırlatıyor. Hani ormanlarda özgür özgür gezen hayvanları kafese koyarsanız özelliği pek kalmaz ya, sanki kaktüs de çöllerde, geniş alanlarda başka güzel. Ama evime henüz çöl taşıyamıyorum :) kendisine biraz da ilgisizmişim gibi davranırsam, belki doğal evini aramaz... Kaktüse işkence edermişim sırf onun iyiliği için... :) evet henüz uyanamadım ...Neyse işte, kaktüslerimi seviyorum...

Çok seviyorum bulutları. Sadece güzel havalarda maviye eşlik edişini değil. Kapalı havalarda da seviyorum aslında. Ama ne yalan söyleyeyim mavi ve beyaz başka bir güzel. Bir de güneş batmaya yakın yakalarsak bu ikiliyi, rahatsız etmeden izlemenin tadına doyulmuyor. Fotoğrafını çekmenin de...