En son 2020 Mart ayının ilk haftası gitmiştim Antalya'ya. Evime, Aileme... Pandemi nedeniyle tam bir yıldır gitmiyordum. O kadar özlemiştim ki artık, çift maske ile saatlerce yolculuğu göze alıp gittim geçen hafta. Öncesinde ve sonrasında test yaptırıp, birkaç gün karantinada kalmayı da ihmal etmedim tabii. Neyse sorunsuz atlattım. Ailemi ayrı, yeğenlerimi ayrı, havasını ayrı, denizi ayrı özlemişim. İlaç gibi geldi. Ama yetti mi yetmedi tabii. İnsanlara yakın olmayı, sarılmayı özlemişim resmen. O çocuklar bana kaygısızca sarılıp öptükçe çekinmelerimden utandım resmen. O havada ayaklarımı kuma gömerek korkularımı defettim. Kendimi "hasta olmamayı başardım bu vakte kadar" diye tebrik ederken, farkında olmadığım bir hastalığım olmuş adeta. Titiz, hafif paranoyak ve insanlardan uzak olmuşum meğer. Sevdiklerine sarılarak ipin ucundan döndüm resmen. 3 aydır buraya da bir şeyler yazmadım. Yazacak şeyler azaldı evet. Ama bitmedi ya... :)