Özzel Efekt...

Yıllardır sokaklarda gezip sokak sanatını, muralları fotoğraflarım. Şimdiye kadar en iyisi buydu. Kennedy Cd. No:77...

Her şey Annihilation filmini izlememle başladı. Yönetmeni olan Alex Garland' ı bildiğim için basit bir bilim kurgu beklemiyordum ama yine de çok farklı bir film çıktı karşıma. Bir şey demek istiyordu film ama ne?.. Onu tam çözemiyordum. Farklıydı... Ve film sonu açık bir şekilde bitmişti. Biraz araştırdım ve kitap uyarlaması olduğunu öğrendim. Üç kitaptan oluşan Southern Reach Üclemesi ... Yok Oluş, Yetki ve Kabulleniş isimli üç kitaptan oluşuyor.  Kitabın yazarı Jeff VanderMeer inanilmaz bir hayal gücüne sahip. Doğa ile yüksek bir empati söz konusu kitapta. Gizemli bir olayla başlıyor, gizemler sonuna kadar devam ediyor. Doğanın, günümüz insan dominant yapıyı yeniden ele geçirmesini konu alıyor. Bunu da bilim kurgu üzerinden anlatıyor bize.  Kurgusu çok farklı ama kişisel analizler inanılmaz başarılı. Derin, kaygısı olan, karışık ve herkese hitap etmeyecek bir seri. Ben çok sevdim. Ne anlattığını çok da anlatamıyorum aslında. Öyle bir seri. Hissedilmesi gerek. Aşağıya bazı cüm

İki hafta önce, sonunda cesaret edip gittim ailemin yanına. Pandemi beni öyle tutsak etti öyle eylemsizleştirdi ki karar vermem bile sancılı oldu. Bana kalsa hala da cesaret edemezdim de İşler çok stresli olunca tepem attı aldım biletimi gittim.  Ankara soğukken Antalya sıcağı çok çok iyi geldi. Ailemle olmak çok iyi geldi. Doğası, nehiri, denizi çok iyi geldi. Yeğenlerimle satranç oynamak, çoban mat'ını öğrenmek, üçlük atışlarını izlemek, uçurtma uçurmak, hayvanlarla barışmak, uzun uzun yürümek, arkadaşımla sohbet etmek, annemin yeni mutfağının dolaplarını silmek hatta hatta rahatlığa alışıp evden çıkarken maskemi unutmak bile çok iyi geldi:) Sonra döndüm ve paşa paşa işimin başına geçtim. Daha iyi hissediyorum, pillerimi değiştirmiş gibiyim... Herkesin bunaldığı zaman hayatın temposundan kaçacak, duracak, nefes alacak böyle durakları olsun...

Hedeflediğimiz bazı şeyler var. Bizi mutlu edecek şeyler... Borçları ödemek, taşınmak vs.. Bunlardan birisi de bir köpek sahiplenmek. Birbirimizi motive ediyoruz. Origami yaparak :)) İsme de karar verdik mesela "Bella". 

Pandemi nedeniyle uzun bir inziva sonrası sokaklarda gezmeye devam. Ankara kazan ben kepçe :)

Efes sağolsun, sevdiceğimle karşılıklı bira keyfi yapabiliyoruz artık...

Bu kez doğumgünü pastamı  hatta hediyemi de ben seçtim :))

Bu kitaptan sonra Da Vinci'ye bakışım değişti. Her şeyden önce ona bir insan gibi bakmaya başladım. Kitap da bunu anlatıyor zaten. Fazlasıyla insanüstü tanımlanan Da Vinci'nin insani yönlerini. Ama tabii bu dehasıdan ve yeteneğinden hiçbir şey eksiltmiyor. Tarihe bıraktığı izden de... Kitap, fazlasıyla araştırılarak oluşturulmuş. Derin ve neye ne kadar yer vermesi gerektiği konusunda kafası hiç karışmamış Walter Isaacson'un. Konu Da Vinci olunca bunu yapabilmek gerçekten cok zor olmalı...

Bomboş bir Ankara'nın tadını çıkarmak... Tunalı'da yürümek... Kuğulu Park'ta "Cold Brew" içmek ve sokaklarda güzel duvar çizimleri aramak... Çok da bir şey istemiyoruz be hayattan...

Aslında Mayıs'tan bir gün... Yasakların olduğu zamanlar ilk yasaksız tatil günüydü 19 Mayıs. Bizim de uzun zaman sonra ilk kez Tunalı'ya, Kızılay'a indiğimiz gün. Uzun zamandır post yapmak istiyordum.  Zamanlaması biraz karışık oldu ama bugünü unutmak istemediğim için buraya not düşmek istedim. Hem zaten her şeyin tuhaf ve zamanlamasız olduğu böyle zamanlarda anılar da kronolojik sıraya uymak zorunda değil :) Bugünü unutmak istemememin bir sebebi de günün sonuna doğru yaşadığım panik ataktı. Uzun zaman evden çıkmayınca gün sonuna doğru her şey üstüme üstüme gelmeye başlamıştı. Resmen gezme yetimi yitirmiş gibiydim. Bir an önce kendimi eve atmak istemiştim. Maalesef bu pandemi hepimizde kalıcı bir şeyler bıraktı. Şimdilerde gezme konusunda yetimi geri kazanmaya başladım. Ama asla eskisi gibi olmayacak gibi bir his var içimde. İki gün önce ikinci doz aşımı olmama rağmen gelecek nasıl olacak hiç kestiremiyorum.  Neyse biz bugünlerimize bakalım. Elimizde olan da sadece bu değil

Bugün Kurban Bayramı'nın 3. Günü. Tatil planı yapmadığımız, evde mayışarak geçirdiğimiz bir bayram oldu. Okuduğum kitabı bitirmek ve resim yapmak gibi mütevazı planlarım var :) Ancak planladığım resim şövaleye sığmadı...

Kenardan köşeden resimle ilgileniyorum. Blogda bir çok postta da bunu belirtmiştim zaten. Geçenlerde babam benden bir at çizmemi istedi. Ve ben kilitledim kaldım. Sipariş üzerine bir şey çizmek gerçekten çok zormuş. Denedim değiştirdim, denedim değiştirdim vs. Babam sonuçta yaşı itibariyle klasik şeyler sever. Ben ise tarz olarak daha modern şeyler çiziyorum. Ona uygun değil yani. Ona onun seveceği klasik bir atı bakarak çizebilirdim ama istemedim. Benden olsun istedim. Sonunda üstteki şeklinde karar kıldım ve resmi babama verdim. Ne dese beğenirsiniz... Bir dahakine daha klasik çiz. :)))) Ben yine de benden olanı çizdiğim için mutluyum. Altta da çizmeyi deneyip vazgeçtiğim versiyonları var.