Özzel Efekt...

Bomboş bir Ankara'nın tadını çıkarmak... Tunalı'da yürümek... Kuğulu Park'ta "Cold Brew" içmek ve sokaklarda güzel duvar çizimleri aramak... Çok da bir şey istemiyoruz be hayattan...

Aslında Mayıs'tan bir gün... Yasakların olduğu zamanlar ilk yasaksız tatil günüydü 19 Mayıs. Bizim de uzun zaman sonra ilk kez Tunalı'ya, Kızılay'a indiğimiz gün. Uzun zamandır post yapmak istiyordum.  Zamanlaması biraz karışık oldu ama bugünü unutmak istemediğim için buraya not düşmek istedim. Hem zaten her şeyin tuhaf ve zamanlamasız olduğu böyle zamanlarda anılar da kronolojik sıraya uymak zorunda değil :) Bugünü unutmak istemememin bir sebebi de günün sonuna doğru yaşadığım panik ataktı. Uzun zaman evden çıkmayınca gün sonuna doğru her şey üstüme üstüme gelmeye başlamıştı. Resmen gezme yetimi yitirmiş gibiydim. Bir an önce kendimi eve atmak istemiştim. Maalesef bu pandemi hepimizde kalıcı bir şeyler bıraktı. Şimdilerde gezme konusunda yetimi geri kazanmaya başladım. Ama asla eskisi gibi olmayacak gibi bir his var içimde. İki gün önce ikinci doz aşımı olmama rağmen gelecek nasıl olacak hiç kestiremiyorum.  Neyse biz bugünlerimize bakalım. Elimizde olan da sadece bu değil...

Bugün Kurban Bayramı'nın 3. Günü. Tatil planı yapmadığımız, evde mayışarak geçirdiğimiz bir bayram oldu. Okuduğum kitabı bitirmek ve resim yapmak gibi mütevazı planlarım var :) Ancak planladığım resim şövaleye sığmadı...

Kenardan köşeden resimle ilgileniyorum. Blogda bir çok postta da bunu belirtmiştim zaten. Geçenlerde babam benden bir at çizmemi istedi. Ve ben kilitledim kaldım. Sipariş üzerine bir şey çizmek gerçekten çok zormuş. Denedim değiştirdim, denedim değiştirdim vs. Babam sonuçta yaşı itibariyle klasik şeyler sever. Ben ise tarz olarak daha modern şeyler çiziyorum. Ona uygun değil yani. Ona onun seveceği klasik bir atı bakarak çizebilirdim ama istemedim. Benden olsun istedim. Sonunda üstteki şeklinde karar kıldım ve resmi babama verdim. Ne dese beğenirsiniz... Bir dahakine daha klasik çiz. :)))) Ben yine de benden olanı çizdiğim için mutluyum. Altta da çizmeyi deneyip vazgeçtiğim versiyonları var. 

Çok güzel bir tarif buldum. Bunu glutensiz ürünlere uyarladım. Harika bir turta çıktı ortaya. Kesinlikle tavsiye ederim. 

Bu hafta başında ilk doz aşımı oldum. Ve o kadar çok aşı olan var ki biraz ümitlendim açıkçası güzel günler göreceğiz diye. Virüs tabii ki yok olmayacak ama onunla yaşarken normal hayatımıza devam etmeye başlayacağız.  Geçen gün biraz dışarı çıktık. Cermodern de tasarım pazarı vardı. Bir göz attık. Sönüktü biraz ama insanlar yeni yeni atıyor üstünden bu ağırlığı. Bir de sergi vardı. Onu da gezdik. Özlediğimiz şeyleri yapmaya başladık... Sonrasında Kızılay'a yürüdük. Oradaki kalabalık anksiyetemi arttırdı. Ben de alışamadım henüz. Yüzde yüz rahat yüzde yüz eğlenceli geçmiyor bu gezmeler henüz. İnsanlardan kaçarak... maskelerin ardına saklanarak... Umarım bu günler de geçecek ve yavaş yavaş eski halimize döneceğiz... Çok özledim...

Tabii ki de bizim ofis geliyor akla :)) Her ne kadar ben bu postu yapana kadar kurudularsa da her yıl bize güzel çiçeklerini veriyorlar. Seviyorum onları...