Çocukla Çocuk Olmak...

Bu hafta sonu hem çok eğlendim, hem de çok yoruldum. Sebebi 2,5 yaşında bir güzellik :) Tam tamına 4 aydır görmüyordum yeğenimi. Doya doya sevmek, oynamak için üç gün yetmedi desem yeridir... Tabii bu aslında ciddi bir enerji de gerektiriyor. Zira günün sonunda hanımefendi hala kıpır kıpırken, biz dört yetişkin koltuklara yığılmış oluyoruz :))) Nasıl ve nereden buluyorlar bu kadar enerjiyi, ilgiyi, isteği inanılmaz... Tatil sonunda yerdeki oyuncaklar, karalanmış kağıtlar, unutulmuş minik bir çorap ve boş bir evle başbaşa kalınca anlıyorsunuz ve şaşırıyorsunuz... O minnacık bedenin kocaman bir evi nasıl da doldurabildiğine.... Şimdiden özledim :(
Yorumlar
Yorum Gönder